De oudste verwijzingen naar massages komen uit Azië, China in het bijzonder. Een tekst uit het “Handboek over de Interne Geneeskunde van de Gele Keizer” (475-221 v. Chr.) verwijst naar het belang van het masseren. De Chinese acupuncturisten maakten al vroeg gebruik van een massagetechniek die Tui-Na wordt genoemd. ´Tui´ staat voor duwen en ´Na´ staat voor trekken. Ook in Thailand is de massage een traditionele geneeswijze.
Massagetherapie is al eeuwenlang een integraal onderdeel van de traditionele Indiase geneeskunde die bekendstaat onder de naam Ayurveda.
Ook in Egypte zijn er oude verwijzingen gevonden naar het toepassen van massages. Op oude hiërogliefen staan mensen afgebeeld, die een voetmassage krijgen.
De massage deed tevens haar opgang in het Westen via Griekenland. Hippocrates (460-370 v. Chr. ) schreef; “De arts moet zich in veel zaken bekwamen, maar zeker in het wrijven, wrijven kan een los gewricht verstevigen en een vastzittend gewricht losmaken.”